Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Itaque fecimus.: Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Peccata paria.: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Itaque fecimus.: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Non semper, inquam;: Quod quidem nobis non saepe contingit.
Deinde dolorem quem maximum?: Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Bork: De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.

Atqui si, ut convenire debet inter nos, est quaedam appetitio naturalis ea, quae secundum naturam sunt, appetens, eorum omnium est aliquae summa facienda.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse
loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit,
totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi
nosmet ipsos cognoscimus.

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ne discipulum abducam, times. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. At iam decimum annum in spelunca iacet. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Duo Reges: constructio interrete.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Cur post Tarentum ad Archytam? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Ea possunt paria non esse.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Verum hoc idem saepe faciamus.
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Bork

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.
Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.