Мне плохо. Я днями молчу, а то и месяцами.
Мне страшно, не сплю ночами, бодрее бод-
рого. Ты знаешь, да ты одна и знаешь, на-
сколько архива́жны сны в моей работе,
как глаз — Циклопу, но заявился этот гад-
кий Одиссей и выколол его. Я больше не
пишу. Мне не хватает стихов. Нет, не тех
великих, что учат наизусть студенты или ярые
поклонники, других, любимая, других, тех, от
которых наизнанку нутро, других, из самых
ранних. Наших.

09–13.08.2022 г.

***
Αγαπημένη της Πελαγίας Φυτοπούλου

Δεν είμαι καλά. Μένω βουβός μέρες, μπορεί και 
μήνες. Φοβάμαι, τις νύχτες δεν κοιμάμαι, ξαγρυ-
πνώ. Και εσύ ξέρεις, αχ, μονάχα εσύ ξέρεις πόσο 
σημαντικά είναι τα όνειρα για την εργασία μου,
είναι το μάτι του Κύκλωπα και ήρθε αυτός ο βρο-
μιάρης ο Οδυσσέας και μου το πήρε. Δεν γράφω 
πια. Μου λείπουν τα ποιήματα, και όχι εκείνα τα 
σπουδαία που αποστηθίζουν τα κολεγιόπαιδα ή 
οι τυχάρπαστοι εραστές, τ' άλλα αγαπημένη, τ'
άλλα που δεν σέβονται το στομάχι, τ' άλλα, τα 
πολύ νωρίς γραμμένα. Τα δικά μας.

2021