Не хватает чего-то тебе,
Да и мне не хватает уже.
Нежность слов оценил я теперь
И тепло, что скопилось в душе.

Ты души моей ангел и мне
Так с тобою легко и светло.
Если вдруг и споткнусь в беготне,
Даже с неба протянешь крыло.

Нам с тобой не хватает чего,
Вряд ли знают деревья, цветы.
Про душевное наше родство
Знаешь ты, только ты, только ты!

ФӘРЕШТӘҺЕ
Һандуғасыма

Беләм һиңә ниҙер етмәгәнен,
Миңә лә ул етмәй, күрәһең,--
Йомшаҡ һүҙҙәр менән йөрәгемдең
Яраһына йылы өрәһең...

Һин ахыры йәнем фәрештәһе,
Башҡа төрлө булмаҫ күрәһең, —
Күҙҙәреңде күрә алмаһам да,
Һин йәнемә ҡанат үрәһең...

Беләм һиңә ниҙер етмәгәнен,
Миңә лә ул етмәй, күрәһең.
Ул "ниҙер"ҙең нимә икәнлеген
Тик һин генә белһәң, беләһең...
З.Вәлит.