Дождь,
размокла тобою присланная книга,
и заплёскивает вода в глаза.
Как различить к тебе дорогу,
когда такой туман навис, что обволок
весь город?
Я сгину здесь
змеёй, скользящей по сырой земле.
Так в непрестанном ходе дней всё больше
греков затеряны в потёмках Большой Истории.

04-05.08.2022 г.

***
Οι λύκοι έφυγαν του Γιώργου Βέη

Βρέχει,
το βιβλίο που μού 'στειλες τρύπιο
και το νερό ραντίζει τα μάτια μου.
Πώς να βρω το δρόμο να 'ρθω κοντά σου
με τόση ομίχλη που σκύβει κι αγκαλιάζει
όλη την πόλη;
Θα ξεχαστώ εδώ,
φίδι που γλιστρά στο νοτισμένο χώμα.
Κάθε μέρα που περνά όλο και πιο πολλοί
Έλληνες ξεχνιούνται μέσα στο σκοτάδι της Ιστορίας.